mapaglaboy ang mga segundong magtatamang-titig,
kayo nang iniibig
ito ang danas na ligalig ng kaba.
may salamangka ang pandama sa oras;
humahaba, humahaba, humahaba
ang pagitan nang paghinga
at pirming kasambuhay na ang makapos.
mas nakakapanindig ang dagliang init,
kaya pipihit ka palayo sa ningas,
ang siklab nito'y kapahamakan
at lubos kang bubot para masaktan.
ngunit pamumukulan ka nang dayuhang tapang,
pipiliting huwag matakot mapaso o kapusing muli,
mangangahas nang ikalawang sulyap
"'pag tumingin ka, akin ka" ang hain mong sugal.
may salamangka ang pandama t'wing naghihintay;
humahaba, humahaba, humahaba
ngunit hindi na siya muli pang tumingin,
hindi na.
END IT GOOD 